Ροζ Κλόουν
Είχε ξυπνήσει πολύ ώρα πριν τον γνώριμο χτύπο της αφύπνισης ,λίγο χουζούρεμα ακόμα το χρειάζεται ,η μέρα είναι μεγάλη για τόση μοναξιά και πάλη
Απλώνει το χέρι και πατά το πλήκτρο πριν χτυπήσει.
Ένα χνουδωτό ζωάκι συντροφιά στην παγωνιά της νύχτας χαμογελά δίπλα της Νωχελικά κατεβάζει τα πόδια από το κρεβάτι ,η επαφή με το γυμνό δάπεδο ξυπνά τις ακόμα κοιμισμένες αισθήσεις .
Με αργές κινήσεις κατευθύνεται προς το ντους ,το υγρό σαπούνι χαϊδεύει το σώμα
Ο χείμαρρος του νερού απλώνει το πέπλο του πάνω της .
Η σκέψη της συγκεντρώνεται στον ήχο του
Χαμογελά αμυδρά στην μέρα που έρχεται και ρίχνει μια ματιά στην ντουλάπα
Διαλέγει το μαύρο σύνολο με το μαλακό ύφασμα ,που αγκαλιάζει απαλά το σώμα έχει άλλα να την πιέζουν .
Μια κούπα αχνιστός μυρωδάτος καφές με την συνοδεία μουσικής , την ξυπνά εντελώς
Λίγο ρουζ και μια σκιά κραγιόν χρωματίζουν με ροζ, το χαμόγελο
Μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη και είναι έτοιμη να πολεμήσει την μέρα.
Το αυτοκίνητο την περιμένει χώνεται στην αγκαλιά του και χορεύει με τις δονήσεις του .
Το χέρι πατά το πλήκτρο ,η μουσική ανακατεύεται με τον ήχο της μηχανής σιγοτραγουδά τον σκοπό και κατηφορίζει .
Το ασημένιο της λίμνης που απλώνεται μπροστά της την κάνει να αιωρείται σε ένα κόσμο ηρεμίας, τον κόσμο που επιθυμεί να ζει .
Απλώνει το χέρι και νοερά τον χαϊδεύει ,σταματάει και κρατά την στιγμή του σε ασπρόμαυρη στάμπα .
Η γαλήνη δεν έχει χρώμα .
Ένα δάκρυ κρύβεται ,το χαμόγελο αχνοφαίνεται ξανά .
Συνεχίζει ,ο κόσμος των τρελών την περιμένει .
Παράταση της ηρεμίας, αναζητά λίγο ακόμα .
Ο νους την οδηγεί στο αγαπημένο της μέρος ,
Τι χρώμα να έχει άραγε τούτη την στιγμή ?
Δεν μπορεί να αντισταθεί και συνεχίζει να κατηφορίζει
Εκεί στην άκρη του κόλπου σταθερό και ακοίμητο την περιμένει
Ένας βράχος μαγικός που το χρώμα του ακολουθεί τις στιγμές της μέρας και χρωματίζεται με τα χρώματα της ψυχής .
Ένα βράχος γκρίζος που παίρνει μορφή στα μάτια της
Γαλάζιο ,πράσινο ,καφέ ,λευκό ,ασημί ,κίτρινο μαύρο , οι αποχρώσεις του
Στοιχηματίζει και κερδίζει το στοίχημα της καρδιάς της
Λευκό ,το φαντάστηκε
Λευκό ήταν
Ο ήχος του τηλεφώνου την ξυπνά ,ο δρόμος στην καθημερινότητα είναι ανοιχτός και τον ακολουθεί
Δυναμώνει την μουσική και οπλίζεται με τις αόρατες δυνάμεις που χρόνια την συντροφεύουν και ξεκινά έναν αναίμακτο πόλεμο
Αποκρούει τις λέξεις που σαν σφαίρες την ματώνουν στο πέρασμα τους και χαμογελά σαν κλόουν σε παράσταση για τρελούς
Οι κινήσεις γίνονται μηχανικά ,τα συρτάρια του νου ξεχύνουν από μέσα τους, τους θησαυρούς τους και ικανοποιούν όλα τα γούστα
Σύστημα ελιγμών ,κρούσεων και αντικρούσεων
Αστείρευτες πηγές χρόνια μαζεμένες ενεργοποιούνται και ποτέ δεν προδίδουν
Συγκομιδή τεράστια που αποδίδει
Χαμογελά με ικανοποίηση και συνεχίζει να μάχεται
Ώρες μετά βουλιάζει στην καρέκλα της και στείρα πια σιωπά
Η αφαίμαξη έλαβε τέλος
Τα ντουλαπάκια κλείνουν ,το φως χαμηλώνει ,η ψυχή γυμνή και το σώμα βαρύ παίρνει τον δρόμο του γυρισμού .
Το τοπίο αντίστροφα πλέον ,την αποχαιρετά
Σταματά, σβήνει την μηχανή και αφουγκράζεται τον ήχο του .
Τα τριζόνια την συντροφεύουν .
Ανοίγει την πόρτα και κατεβαίνει .
Το τοπίο σε αρνητική πόζα την καλεί να το δει
Χρυσό και ασήμι, τα στολίδια της νύχτας της χαμογελούν ,απλώνουν τις ακτίνες τους και την χαϊδεύουν.
Μισοκλείνει τα μάτια και παίζει με τις λάμψεις τους
Η λίμνη κοιμάται
Μια καληνύχτα, της φωνάζει και η ηχώ ανταποκρίνεται
Το κλειδί στην πόρτα την οδηγεί στον κρύο χώρο ,η μοναξιά του, της καλύπτει την ψυχή και της κόβει την ανάσα
Μηχανικές κινήσεις την οδηγούν στον καθρέφτη
Παίρνει βαμβάκι και ξεβάφεται .
Το λίγο ρουζ που είχε απομείνει , μια αχνή εικόνα στο λευκό τοπίο του
Χαμογελά άχρωμα και αφήνει το νερό να την πλημμυρίσει με την ζέστη του
και παραδίνεται σε έναν εφιαλτικό ύπνο .
23/10/2010